Grażyna Roman
         Urodziłam się w domu mego wuja w Hebdowie (Małopolska) 1. czerwca, a w Warszawie mieszkam od jesieni
1935 r. W czasie II Wojny przebywałam głównie poza Warszawą, do której z bratem i Rodzicami wróciłam w marcu
1945 r. Ukończyłam w szkołę podstawową im. Lucy Maud Montgomery, a następnie żeńskie gimnazjum i liceum im.
Narcyzy Żmichowskiej. Równocześnie chodziłam do szkoły muzycznej im. K. Kurpińskiego, z której zrezygnowałam na
rzecz sztuk pięknych - zajęć z rysunku i rzeźby w Domu Kultury na ul. Konopnickiej, czyli w sławnym budynku dawnej
YMKI.
Studiowałam w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1954-1960. Trafiłam na bardzo dobry okres do
studiowania. Na ASP wykładała jeszcze kadra profesorów starego pokolenia, lecz już była nieskrepowana wymogami
narzuconymi przez socrealizm zabijający wtedy twórczość i twórców. Moimi Mistrzami byli: prof. Ludwika Nitshowa i
prof. Franciszek Strynkiewicz. Mimo, że nie poświeciłam się wyłącznie rzeźbie, którą można by uznać za realistyczną,
jestem im wdzięczna za jej rzetelne podstawy, bez których nie można mieć poważnych osiągnięć w dziedzinie sztuki
rzeźbiarskiej. Zawdzięczam Im też myślenie formą monumentalną.
Nie do przecenienia są dla mnie także studia w pracowni, prof. Oskara Hansena. Stanowiły one poszerzenie moich
horyzontów o spojrzenie przestrzenne w relacji: otoczenie - rzeźba. Owa relacja: rzeźba umieszczona w otwartej
przestrzeni lub w przestrzeni architektonicznej, przez cale życie była w kręgu moich zainteresowań i dominowała
główny nurt mojej pracy. Z perspektywy oceniam, że także pracownia rysunku, prof. Bogusława Szwacza wywarła
wpływ na moją pracę ucząc mnie myślenia pojęciami abstrakcyjnymi...
Dyplom ASP otrzymałam w pracowni prof. Franciszka Strynkiewicza w 1960 r.
Moje rzeźby doczekały się wielu realizacji w materiałach trwałych, przede wszystkim w różnych rodzajach kamienia: -
marmurach, trawertynie, piaskowcu, granicie - drewnie szlachetnym: -dąb, brzost, w ceramice wysoko palonej i w
tworzywach sztucznych.
Poza rzeźbą plenerową, mam realizacje rzeźb sakralnych w kościele Stella Maris w Gdyni i Wyższym Seminarium
Duchownym w Płocku.
Zajmowałam się również portretem rzeźbiarskim i drobną formą w postaci medalierstwa.
Projektowałam: tereny zielone przeznaczone dla zabaw dziecięcych. [Rusinowa k/Wałbrzycha, Park w Mielcu], formy
użytkowe, tablice pamiątkowe z portretami, [np. w kościele św. Jacka Warszawie tablica pamiątkowa gen. Fieldorfa z
płaskorzeźbionym portretem]. Układy kamienia do wnętrz - posadzki, ściany, mozaiki, detal architektoniczny.
Od dawna fascynował mnie kolor. W realizacjach form rzeźbiarskich jest to problem nastręczający duże trudności.
Przypuszczalnie, dlatego w pewnym momencie zajęłam się kolażem pozwalającym przełamać opór materiału.
Rzeźby moje znajdują się w różnych miejscach Polski- są usytuowane w parkach miejskich[Koszaline, Bydgoszczy,
Łodzi, Mielcu, Wałbrzychu, Orońsku, Starachowicach, Kielcach itd.] lub we wnętrzach. Natomiast drobne formy,
portrety lub medale, znajdują się w Muzeach: Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, Sztuki Teatralnej w Warszawie,
Narodowym Muzeum w Kopenhadze, Muzeum Dantego w Ravennie. Muzeum de Picardie w Amiens.
Od 1960 roku nalezę do Związku Polskich Artystów Plastyków. W ciągu 50. lat pełniłam wiele funkcji z wyboru. Na
przykład w latach 60-tych, byłam przez dwie kadencje Członkiem, a potem Sekretarzem Zarządu Głównego Sekcji
Rzeźby.
Około 1966 r. zostałam pełnomocnikiem ZG ZPAP powołanym do utworzenia Domu PracyTwórczej Rzeźbiarzy w
Orońsku. Po zorganizowaniu Centrum Rzeźby prowadziłam je do roku 1973.  Później placówka została przekazana 
przez ZG Ministerstwu Kultury i Sztuki.
Po rozwiązaniu ZPAP w stanie wojennym, w nurcie działalności podziemnej, zorganizowałam i firmowałam
(społecznie) Galerię Sztuki GR. W Galerii organizowano wystawy kolegom bojkotującym galerie państwowe.
Organizowane były również spotkania z krytykami sztuki i twórcami z innych dziedzin sztuki - koncerty, wieczory
poetyckie itp. W miarę możliwości prace kolegów także sprzedawano. W tym czasie czynnie  uczestniczyłam w
działaniach Duszpasterstwa Środowisk Twórczych.
Po stanie wojennym uczestniczyłam w ponownym zakładaniu ZPAP. W pierwszej kadencji powierzono mi funkcję
przewodniczącej Komisji Rewizyjnej Okręgu Warszawskiego. W latach dziewięćdziesiątych pracowałam w Komisji
Rewizyjnej Zarządu Głównego.  W następnej kadencji pełniłam funkcję Skarbnika w Zarządu Głównego i W-ce Prezesa
Zarządu Głównego ZPAP do spraw legislacyjnych.
kilka słów o sobie...
tel.  48 22 40 80 961

e-mail: grd33@wp.pl
www.Grazyna-Roman.pl
Grażyna Roman © 2012, email:  grd33@wp.pl,  tel.  48 22 40 80 961
<powrót rzeźby wystawy o sobie.. kolaże